Evaluatie klankzangsessies van Aletta 2021

Als ik terugkijk op mijn klankzangbelevingen met Titia van nu alweer zoveel jaar geleden, word ik me onmiddellijk een gevoel van warmte gewaar. Deze warmte beschrijf ik ook in een van mijn belevingsverslagen uit het boek. Ik wil dit graag hieronder weergeven omdat het voor mij precies beschrijft wat klankzang me bracht en eigenlijk nog steeds brengt:

uit: Klankzangbeleving 6 december 2007:

Warm. Wollig warm. In mijn buik een lauw warme vloeistof die zachtjes klotst. Sterke oogbewegingen en mijn ogen gaan drijven in een frisse vloeistof die me helder doet zien. De klanken staccato en zoekend, kloppend, tastend. En dan die harmonieuze stem, vol verlangen en melancholie. Als een Joods gebed dat troost en weet dat het is zoals het is: dat ben jij, dat ben ik. We zijn als trillende snaren die klinken als rietstengels in de wind. We worden voortbewogen, ondanks en dankzij onszelf. Een oerlied, een oerklank zo herkenbaar en toch zo lang vergeten. De warmte breidt zich uit en ik word ingesponnen van mijn hoofd tot aan mijn voeten. Een trilling van klanken die me, golf na golf inkapselt in een rode cocon van zacht en warm geluid. En zo drijf ik, diep geraakt en diep ontspannen de grote, stille Stilte in.

De vele intense en mooie sessies die ik samen met Titia heb mogen beleven en evalueren, zijn heel waardevol voor me geweest. Vooral het gevoel van 'Stilte om de dingen', waar ik steeds weer aan herinnerd werd tijdens het mogen ontvangen van de klanken, is altijd bij me gebleven.

Over deze Stilte met een hoofdletter, heb ik het ook in mijn nawoord van 2009. Daar ontstaat en ervaar ik ruimte, om niet te hoeven handelen op de zogenaamde ‘enig juiste manier’. Mij dit telkens opnieuw herinneren is de afgelopen jaren steeds behulpzaam gebleken. Het heeft me geholpen bij het nemen van moeilijke beslissingen. Bijvoorbeeld rondom nogal heftige medicatie voor mijn Reumatoïde Artritus. Ik had een grote afkeer van deze medicijnen omdat ik ze als heel onnatuurlijk ervaarde. Door naar de Stilte te gaan kon ik zien dat mijn verzet me waarschijnlijk meer problemen opleverde dan de medicatie zelf.

Ook hadden de trillingen die door de klankzang zijn ontstaan voor mij een blijvend en sterk verbindend karakter. Er is tijdens de vele sessies als het ware van alles losgezongen, herschikt en opnieuw verbonden. Zo ben ik niet alleen maar een vast (eventueel ziek) lichaam, maar ervaar ik dat ik veel meer ben dan dat. Mij dit steeds opnieuw herinneren door bijvoorbeeld te mediteren, soms schilderen of alleen maar heel stil en aandachtig aanwezig te zijn, kan bevrijdend en helend werken en ook heel vreugdevol zijn.

Klankzang is iets dat ik voor altijd bij me zal dragen. Het werd een blijvende Herinnering aan een Bron waaruit ik zal mogen blijven putten op de weg die ik ga. Ik dank Titia dat ze mij hiermee in contact heeft gebracht.

Aletta
April 2021