Innerlijke oorzaak, uiterlijke gevolgen
De kwestie van de vrije wil is een hedendaags onderwerp van discussie en onderzoek. Zoals de ene meent dat vrije wil niet bestaat, is er een andere stroming die het tegenovergestelde beweert; de vrije wil is nog lang niet bevorderd tot een bewezen feit. Zo is het bestaan van de vrije wil bij vele academici nog steeds een heet hangijzer, waar zij hun handen liever niet aan branden. Tevens is er een groep die met zekerheid meent te kunnen bewijzen dat de mens geen vrije keuze kan hebben, omdat dit zou blijken uit het ontleden van de hersenfuncties. Nu hebben deze hersenwetenschappers gelijk als het gaat om mensen die gevangen zitten in hun denkpatronen en emoties, maar dit wil nog niet zeggen dat daaruit de conclusie getrokken kan worden dat de mens in het algemeen verstoken is van vrije wil. In generalisatie of vooroordeel schuilt altijd het risico van eenzijdig denken en overhaast concluderen, wat kennelijk de noodzaak wegneemt verder onderzoek te doen naar de innerlijke oorzaken die altijd voorafgaan aan de zichtbare gevolgen op het uiterlijke gebied.
Concreet en abstract denken
Onze hersenen zijn slechts een uiterlijk orgaan van het denkvermogen, dat bij de mens te onderscheiden is in het concreet en abstract denken. Zoals het concreet denken scheidend werkt in de objectieve vorm, brengt ons vermogen tot abstract denken ons in de wereld van het subjectief bewustzijn, het gebied waarin de vrije wil in werking treedt.
Eén ding is voor iedereen wel even duidelijk en dat is dat de vrije wil alles te maken zou moeten hebben met een keuzemogelijkheid waar we wel of niet gebruik van maken. Zelf behoor ik tot de categorie mensen die er van overtuigd is dat de vrije wil wel degelijk bestaat en we zelfs nu op een punt zijn gekomen dat deze van uiterst groot belang is.
Vrije wil vraagt om kennis en begrip van de bestaande scheidingslijnen in de wereld, van een juiste keuze en actie voor dat wat goed is voor het geheel en niet zozeer voor dat wat goed is voor een deel. De vraag is niet of we uit vrije wil een kopje koffie of thee zullen kiezen, thuis willen blijven of erop uitgaan of een andere keuze maken voor iets dat onze behoefte van het moment bevredigt. Dit soort keuzes heeft niets te maken met de bedoelde vrije wil.
Afscheiden versus onderscheiden
Nog niet zo heel lang geleden was er inderdaad nauwelijks sprake van werkelijke vrije wil, wat tot gevolg had en heeft dat het gebrek eraan onze ontwikkeling te allen tijde belemmert. Al eerder schreef ik over de tegenwerkende kracht van het vooroordeel, dat net als met onjuiste interpretatie van feiten, extreem vervormd idealisme, discriminatie en ook angst voor het nemen van verantwoordelijkheid, de vrije keuze onmogelijk maakt. We hebben dan te maken met een ons gevangen houdende vorm van onderscheiden die we afgescheidenheid noemen. Ons concreet denken werkt in die levensfase scheidend en houdt ons in dat stadium in zijn greep. Zijn we nu bereid ons denken om te vormen tot een instrument, tot een vertolker, dan zullen we ons onderscheidingsvermogen ontwikkelen en verfijnen om vervolgens in staat te zijn steeds meer waarheid in alle dingen te onderkennen. Weten we en kennen we iets meer van de kosmische waarheid dan leren we de mogelijke structuren van de spirituele wereld doorzien. Hierdoor kunnen we gaan beseffen dat wij en de hele mensheid als transformator tussen kosmos en aarde dienen.
Bevrijding van illusie
Door ons in het dagelijkse leven te trainen onze eigen weg te gaan, zullen we onze emoties onder beheersing weten te brengen en in staat zijn ons te bevrijden uit die wereld van illusie. Ook door al doende ons los te maken van het scheidende concrete denken, kunnen we dat langzaam maar zeker omvormen tot een vertolker van de geestelijke waarnemingen van het abstract gebied. Zo leren we bedreven te zijn in het bepalen en concretiseren van onze eigen koers. Maar hoe ontwikkelen en verfijnen we ons onderscheidingsvermogen, hoe leren we los te komen van dat afgescheiden denken? Eigenlijk heel eenvoudig, als we ons dagelijkse leven als oefenterrein accepteren. Talloze situaties doen zich hierin voor dat we, als we bereid zijn het te willen zien, het werkelijke van het onwerkelijke kunnen onderscheiden. Elke situatie waar we mee geconfronteerd worden, biedt een oefening in bijvoorbeeld het trouw zijn aan ons eigen Zelf, aan onze hoogste waarheid. We kunnen ons dagelijks trainen in het durven uitkomen voor onze fouten die we als ieder ander mens maken. En wanneer we zo ver zijn dat we onszelf en onze hoogste waarheid trouw kunnen blijven, valt meteen ook de behoefte weg onszelf waar dan ook voor te verontschuldigen. Ons leven biedt dagelijks gelegenheden genoeg zorgvuldig onze woorden, handelingen en motieven aan een nader onderzoek te onderwerpen, met de bedoeling deze te kennen en bij hun werkelijke naam te noemen. Ons dagelijkse leven is dé grote oefening om tot een verfijnd onderscheidingsvermogen te komen dat ons tegelijkertijd, door middel van datzelfde analytische en afscheidende denken, bevrijdt uit de wereld van illusie, uit het emotioneel gebied van de vervormde werkelijkheid. Want wanneer we in emotie leven kunnen we ervan verzekerd zijn dat we erin verstrikt raken, waardoor het voor ons onmogelijk wordt een hoger doel in het leven te hebben, aangezien dat op een heel ander gebied, namelijk op dat van de intuïtie te vinden is. Pas met een ontwikkeld onderscheidingsvermogen en een hoge intuïtieve gevoeligheid zijn we in staat gebruik te maken van de dan in werking zijnde vrije wil, wat tot gevolg heeft dat we met het volle besef van onze verantwoordelijkheid voor de eigen beslissingen, zonder enige twijfel direct voor het werkelijke en algemene belang zullen kiezen.
De wereld van de geest
Zoals we over het afgescheiden concreet denkvermogen in de wereld van de objectieve vorm spreken, hebben we het nu over de wereld van de geest, de vormloze abstracte wereld van het subjectief bewustzijn, die het ons mogelijk maakt de hogere waarheid te begrijpen. In dit stadium van onze ontwikkeling maken we gebruik van ons abstract denkvermogen en kunnen we uit vrije wil beslissen of we van die andere werkelijkheden kennis willen nemen of niet. Door middel van ons concreet denken kunnen we dan weer de geestelijke waarnemingen van het abstract gebied vertalen, om vervolgens de opgedane kennis intelligent in ons leven toe te passen.
Intelligente liefde
Deze kennis kunnen we omschrijven als intelligente liefde, een samengaan van verstand en toewijding aan dat wat goed is voor het geheel. Intelligente liefde kunnen we definiëren als het vermogen datgene te kennen wat een bepaalde toestand teweeg heeft gebracht. Ware liefde is altijd vrij van elke vorm van emotie en kritiek, waardoor we onbevooroordeeld de aanleidende oorzaak van elke situatie kunnen onderscheiden.
Schakelpunt tussen kosmos en aarde
In het vorige artikel schreef ik al dat de Geestelijke Hiërarchie een uitdrukking van onvoorwaardelijke universele liefde is en alle leden het welzijn van mensheid en aarde als levensdoel hebben. Deze geestelijke wezens, de kosmische krachten die staan te trappelen om met de mens te kunnen samenwerken, zijn voor ons te herkennen aan hun respectvolle houding ten opzichte van de in werking zijnde vrije wil, zodat wijzelf, zonder uitzondering, degenen zijn in deze wereld die de verantwoordelijkheid dragen voor onze eigen beslissingen. Wij mensen kunnen uit eigen vrije wil ervoor kiezen een schakelpunt te zijn tussen kosmos en aarde om zo de universele waarheden voort te zetten op onze planeet.
