Je bekijkt nu Het proces van leven en dood

Het proces van leven en dood

 

Sterven heeft iets vanzelfsprekends

Het proces van leven en dood is me, in de loop der jaren vanaf het moment dat ik 26 jaar ben en mijn moeder plotseling overlijdt aan een hartinfarct, bewust gaan intrigeren. Angst voor de dood ken ik in mijn leven niet echt. Sterven heeft voor mij iets vanzelfsprekends. Bij de onverwachte dood van mijn moeder voel ik meer begrip dan verdriet of gemis. Ik ervaar meer een weten dat het goed is, dat mijn moeder klaar is en de bedoeling van haar leven heeft vervuld. De natuurlijke dood kan ik, zonder enige kennis van het proces, als goed, mooi en rechtvaardig ervaren.
Weet ik onbewust dat sterven een vorm van bevrijding is?

 

Wetmatigheid van leven en dood

Gaandeweg mijn aardse bestaan krijg ik door ervaring (via klankzang en meditatie) en studie enig inzicht in de wetmatigheid van de processen van leven en dood, van incarneren en terugtrekken en….. in de schoonheid ervan. In het kort gezegd is sterven – het uit incarnatie gaan – net als het incarnatieproces een techniek die in de eerste plaats het uit krachtcentra en -draden bestaande etherische lichaam betreft. Dit energielichaam dat ons stoffelijke lichaam doordringt en omgeeft en de vorm bij elkaar houdt tijdens ons leven, wordt bij het sterven teruggetrokken, waardoor de vorm uit elkaar valt en het leven vrijkomt.

 

Drie uitgangsopeningen

Er zijn drie uitgangsopeningen waaruit de levenskracht kan ontsnappen. Eén opening bevindt zich in de zonnevlecht, één in het hart en één in de hersenen, op de kruin. Welke opening wordt gebruikt is weer afhankelijk van waar ons bewustzijn tijdens ons leven gecentreerd is.

DE ZONNEVLECHT
Betreft het dieren en kinderen of mensen die onbewust in het leven staan, ontstaat er bij overlijden een gaatje in het beschermende web rond de zonnevlecht, waaruit de levenskracht kan wegstromen. Behoren we tot de onbewuste mensen dan is de dood voor ons letterlijk een toestand van slaap of vergetelheid. Eveneens ontsnapt de levenskracht uit de zonnevlecht bij de psychisch ingestelde mensen, die zich bezighouden met de verschijnselen van het lager astrale gebied. Het beschermende web is door de overactiviteit van de zonnevlecht al bij leven verscheurd, waardoor de ontsnapping van de geestkracht heel makkelijk verloopt. Wel worden we bij het overgaan door astrale problemen gehinderd wanneer we de innerlijke rust aan het einde van ons aardse leven niet hebben bereikt.

HET HART
Maken we deel uit van het merendeel van de mensen bij wie het hart de uitgang is van vertrek, dan beleven we de dood als een voortzetting van het leven op aarde met hetzelfde bewustzijn en gevoel voor waarneming. Zoals al wordt aangenomen, zien we onze vrienden en geliefden weer terug en wordt er goed voor ons gezorgd.

DE KRUIN
Zijn wij mentaal gerichte mensen dan wordt bij overlijden het beschermende etherische web bij de kruin doorboord en gebruikt. Hebben we nu ons bewustzijn tijdens ons aardse leven geestelijk gericht en – door meditatie en het werk dat we doen tijdens onze slaap – continuïteit van bewustzijn ontwikkeld, dan is het web in de hersenen volledig verdwenen en zijn we tijdens ons leven al in staat licht, informatie en inspiratie te ontvangen. We zijn dan als spiritueel ontwikkelde mensen werkzaam op meerdere gebieden tegelijkertijd en komen bij overlijden in die sferen terecht waar we de werkzaamheden in dienst van mensheid en aarde kunnen voortzetten.

 

Het stervensproces, een kwestie van bewustzijn

Resumerend kunnen we stellen dat het stervensproces in wezen een kwestie van bewustzijn is. Het is een zielsaangelegenheid. Het proces van terugtrekken, van sterven, komt door de aantrekkingskracht van onze ziel tot stand. De ziel bepaalt het tijdstip van de natuurlijke dood. De aantrekkingskracht van onze ziel is dan zo sterk dat we ons lichaam loslaten en teruggeven aan de bron vanwaar het kwam. Maar zolang wij dat bewustzijn niet kennen en ons vereenzelvigen met de vorm, met onze persoonlijkheid, kunnen we het wonder en zelfs, zoals we vaak horen, het nut van de dood niet inzien. Zo blijft door onze aangeboren angst voor het onbekende en voor het gevoel van eenzaamheid, dit natuurlijke en nu nog noodzakelijke proces van de dood een zaak van onbegrip en verdriet.

 

Een abrupt beëindigd leven

Hebben we bijvoorbeeld te maken met, zoals dat tegenwoordig zoveel voorkomt, een abrupt beëindigd leven, door oorlog, ongeluk, zelfdoding of anderszins, dan brengt deze plotselinge beëindiging niet alleen voor de nabestaanden veel teweeg, maar is de schok voor degene die plotseling uit het leven is gerukt zodanig, dat de gebeurtenis van overlijden zich blijft herhalen en in een vicieuze cirkel terechtkomt waarin steeds maar hetzelfde onverwachte moment van overlijden geprojecteerd wordt. Uit deze situatie worden we pas bevrijd wanneer de juiste tijd van overgaan is aangebroken.

 

Vasthouden aan de vorm, oorzaak van pijn en lijden

Daartegenover is het verlengen van de levensduur, het zo lang mogelijk willen vasthouden aan de vorm, evengoed oorzaak van veel pijn en lijden. Het is daarbij ook nog eens volkomen tegennatuurlijk, want wanneer we het stervensproces op een natuurlijke manier zouden laten verlopen, was het allang in gang gezet. We hechten zoveel waarde aan de vorm waarin we leven, we houden ons lichaam in stand terwijl het geen doel meer dient. We werken de natuurlijke processen tegen en houden het leven, dat probeert vrij te komen, vast in een lichaam dat volslagen ongeschikt is geworden voor het doel van de ziel. Bij het onbelemmerde natuurlijke proces is het de ziel die zich of plotseling, pas na maanden of zelfs na jaren terugtrekt.

 

Bewust loslaten van de vorm

Kunnen we nu het sterven beschouwen als een bewust loslaten van de vorm die we tijdelijk hebben aangenomen, dan brengt dat verandering in ons bewustzijn teweeg. We zijn in staat voorbij de materie te zien en te ervaren dat de dood ons bevrijdt uit een begrensd bestaan. De scheiding tussen persoonlijkheid en ziel valt bij zo’n bewuste overgang weg, waardoor we tevens eenwording ervaren. Het moment van sterven wordt voor ons normaal en begrijpelijk, zelfs even normaal als en misschien nog wel feestelijker dan het moment van geboorte.

 

De overgang naar een voller leven

Eens vieren we allemaal de natuurlijke dood als een glorieus slot van het leven, omdat we weten dat we, verlost van alle belemmeringen van ons fysieke, emotionele en mentale lichaam, overgaan in een veel voller leven, waarin de energie voor een volgende incarnatie herschikt wordt voor de opbouw van een weer iets voor de ziel bruikbaarder en volmaaktere vorm. Steeds bewuster vervolgen we zo gestaag onze ervaringsweg naar voltooiing.

Titia ten Bosch

Pionier en auteur op het gebied van klank in relatie met bewustzijn - Mediator tussen kosmos en aarde. Initiator AVERANA-KLANK

Geef een reactie