De ziel van alle leven
Met hart en ziel bezielen is een titel waarin twee aan de ziel gerelateerde uitdrukkingen gebruikt worden die weergeven hoe wij alles wat we denken en doen bevlogen tot leven kunnen wekken. Het begrip ziel, met de legio afleidingen daarvan, wordt in vele varianten gebruikt, en is zeker niet alleen gerelateerd aan een godsdienst zoals toch nog vaak wordt gedacht. Al eerder heb ik hieraan een artikel gewijd dat gaat over de ziel van al het gemanifesteerde leven, zoals die van de kosmos, het zonnestelsel en de planeet in het algemeen en die van de mens ook in het bijzonder.
De ziel in de vorm
Het komt nog regelmatig voor dat geest en ziel ofwel leven en bewustzijn op één lijn gesteld of als synoniemen gezien worden. Om nu enige duidelijkheid over het bestaan van het onderscheid tussen de twee te krijgen is het zinvol bij het begin te beginnen en naar de oorsprong terug te gaan. We kunnen ons voorstellen dat er een grenzeloos, onveranderlijk beginsel is, een absolute werkelijkheid, die aan al het gemanifesteerde begrensde en tijdelijke bestaan voorafgaat. In de periode van pure abstractie is er alleen maar geest in ruste, volkomen neutraal en passief. We spreken pas van het zielsaspect bewustzijn wanneer bij incarnatie geest en stof ofwel leven en materie elkaar in tijd en ruimte ontmoeten. Rust en passiviteit worden in die omstandigheid vervangen door activiteit, beweging ontstaat en geest en stof gaan elkaar beïnvloeden en gebruiken. Dan pas hebben we een door leven en bewustzijn bezielde vorm, dan pas spreken we over de ziel in de vorm, het subtiele iets dat bij dier, plant en mineraal de verschillende rassen doet ontstaan en bij ons de verschillen in uiterlijk, aanleg en karakter.
De ziel het voertuig van de geest
Uit bovenstaande kunnen we afleiden dat het de ziel is die aan onze uiterlijke vorm ten grondslag ligt. Het is de ziel die als middelaar tussen geest en stof verantwoordelijk is voor de schepping, het onderhoud en het gebruik ervan. Wanneer de ziel nu door ons erkend wordt als een wezen, als de stuwende drijfkracht en het geestelijke centrum achter alle waargenomen vormen, weten we dat de ziel het voertuig van de geest is zoals het lichaam dat is voor de ziel. Wij leven allemaal in een door ons mensen bewust of onbewust gecreëerde wereld van ontelbare, vaak ongewenste, zichtbare vormen. Wanneer we echter onze persoonlijke gevoelens hebben weten te overstijgen en in staat zijn als ziel te leven, kunnen we met liefde denken, bouwen en bezielen en met hart en ziel elke gewenste levende manifestatie voortbrengen.
Klank, de basis van het bestaan
Nu wil het geval dat het scheppingsproces wordt uitgevoerd door middel van geluid. Geluid ofwel klank is de basis van het bestaan, geluid is de reden van het bestaan, en uiteindelijk is geluid de ware eenmaker van alle bestaan. De oude filosofen wisten al dat spraak of het gebruik van klank de meest belangrijke manier is om onszelf en onze omgeving vorm te geven. Kijken we nu terug naar de ontwikkeling van onze vijf zintuigen dan zien we dat het eerste werkzame zintuig het gehoor is. Geluid is daarom ook het eerste iets dat door de mens in het begin van zijn ontwikkeling werd opgemerkt. Hierna volgt de tast of het gevoel en hierop volgt dan weer het gezicht, het derde zintuig, dat evenwijdig loopt aan de ontwikkeling van ons denken. De twee overige smaak en reuk zijn verwant aan gevoel en vallen daardoor onder de kleinere zintuigen.
Ons aardse bestaan vervolmaken
We kunnen de ziel wel beschouwen als ons hele gevoelsvermogen, met het hart als woon- en het hoofd als werkgebied. Een ziel is één groot geheel, maar wordt na incarnatie in de uitdrukking op het aardse vlak begrensd door de gesteldheid van de vorm waarin die zich bevindt. Het ene lichaam is hoog ontvankelijk en het andere is door de dichtheid ongevoelig voor de meer subtiele signalen, wat weer alles te maken heeft met de verschillende staten van bewustzijn. Gelukkig is alles en iedereen in ontwikkeling, waardoor de ziel net zo lang blijft reïncarneren tot die zich volledig en vrij via een verfijnde vorm kan uitdrukken. In dit proces is de ziel een centrum van bewustzijn en zijn de lichamen of vormen een centrum van ervaring. Hierdoor kunnen we ons zo hoog ontwikkelen en de tijd te boven komen, dat we alles vanuit het standpunt van het geheel, het eeuwige Nu bekijken. We hebben de zintuigen dan vervangen door volkomen werkzaam bewustzijn. We zijn wetend en hebben de zintuigen niet meer nodig om tot kennis te komen. De zintuigen krijgen een hogere functie, zouden we kunnen zeggen. Nemen we bijvoorbeeld het eerste geëvolueerde zintuig dan zien we hoe het gehoor, wanneer het de psyche betreft, zich ontwikkelt tot telepathie en hoe het zich op het intuïtieve gebied toont als volledig begrip. In deze fase van ontwikkeling zijn wij onze menselijke beperkingen te boven gekomen en hebben we ons fysieke brein, ons denkvermogen en onze ziel met elkaar in overeenstemming gebracht, zodat we ons denkvermogen als middel gebruiken om dat wat de ziel weet aan ons brein door te geven. Zo kunnen we naar hartenlust alle vormen met hart en ziel bezielen en bijdragen aan het vervolmaken van ons aller aardse bestaan.
