Hooggevoeligheid is universeel
“Waar komt hooggevoeligheid vandaan?” Een reële vraag die we ons kunnen stellen naar aanleiding van dit steeds vaker en zeker niet toevallig voorkomende verschijnsel. De toenemende gevoeligheid kunnen we zien, wanneer we het in een ruime context beschouwen, als universeel. En de duidelijk zichtbare gevolgen daarvan zijn de sterke opkomst van spiritualiteit en de psychische wetenschappen. Deze laatste zijn hard nodig voor een algemeen begrip en hulp aan die mensen waarbij de toename zorgt voor nerveuze spanningen, neurotische toestanden, psychiatrische problemen en andere nieuwe en mentale kwalen.
Hooggevoeligheid van gevoelde last tot mentale kracht
Maar wat is er in wezen aan de hand? Wij en de hele mensheid reageren steeds sterker op aanstaande innerlijke ontwikkelingen, waarbij we, om verder te kunnen evolueren, in een toestand worden gebracht waarin we worden voorbereid datgene te zien en te horen wat zich tot nu toe nog niet heeft kunnen manifesteren. En om dit daadwerkelijk te kunnen doen, hebben we een verfijnd ontvankelijk lichaam met een krachtig zenuwstelsel en een evenwichtig ontwikkeld brein nodig. Hooggevoeligheid is dan van een gevoelde last omgevormd tot een sterke, te gebruiken mentale kracht. Hierdoor zal er een cultuur ontstaan, waarin we uitdrukking geven aan zowel het fysieke als niet-fysieke, aan het zichtbare als onzichtbare, evenals aan het tastbare en het geestelijke, zodat hieruit een nieuwe beschaving van werkelijk van belang zijnde menselijke wezens voort kan komen.
Betekenis van cultuur en beschaving
De precieze betekenis van cultuur en beschaving, en vooral het verschil tussen de twee, is altijd wat vaag voor me gebleven, tot het moment dat ik me er werkelijk in ben gaan verdiepen. Zoals ik beide termen nu begrijp, betekent cultuur in deze tijd het samenkomen van twee wegen in de mens, namelijk die van het gevoel en die van het denken. Dit samengaan van gewaarwording en gedachte stelt ons in staat als een intelligent en intuïtief wezen in een tastbare wereld te leven. Cultuur betreft voornamelijk de enkeling en de onzichtbare geestelijke mens, terwijl beschaving te maken heeft met de massa en het collectief bewustzijn. Zijn wij een mens met cultuur, dan verbinden we de wereld van bedoeling met de wereld van verschijning en kunnen we die als één wereld met twee aspecten beschouwen. Wij bewegen ons dan in ons bewustzijn vrij in beide werelden tegelijk. Om dit tot werkelijkheid te maken is het aan ons te leren een mens te zijn die in staat is in de wereld van uiterlijke werkelijkheden te leven en tegelijkertijd bekend te zijn met het leven in die rijke innerlijke wereld. Te leven als denkend mens én als ziel, want dan kan ons krachtige innerlijke leven de leiding op zich nemen, ons in beweging brengen en in de juiste richting sturen tijdens ons aardse bestaan. Dan gaan we ons afvragen wat wij als groep kunnen doen om van dienst te zijn en een geschikt kanaal te vormen tot hulp aan de mensheid. De groei van geestelijk besef en het naar een hoger niveau brengen van de mensheid is dan het allerbelangrijkste en niet zozeer onze eigen persoonlijke groei of eigen bevrediging van het kunnen ontvangen van speciale en nieuwe informatie.
De toekomst van de aarde is in handen van de mensheid
Een belangrijke en onvermijdelijke taak is hierbij voor de opvoeding weggelegd, en in dit geval niet zozeer alleen voor de gevoelige enkeling, maar meer voor het mensdom als geheel, want de toekomst van de aarde is in handen van de mensheid. Wij zijn als mens nog een dissonant in het geheel, we hebben op onze planeet alles uit balans gebracht en kunnen vanuit die onevenwichtigheid niets anders brengen dan dualiteit en onbalans. Maar omdat wij allemaal kunnen kiezen tussen harmonische en destructieve krachten, en hierbij de keuze laten vallen op die van evenwichtigheid, bewustzijn en inzicht, worden we in staat gesteld exploitatie en uitbuiting van onze planeet Aarde een halt toe te roepen.
Het noodzakelijke werk van opvoeden
Het noodzakelijke werk van opvoeden bestaat om die reden in deze tijd uit het leren gevoelig te worden voor bovenstaande visie, zodat wij datgene op aarde tot stand kunnen brengen wat een bijdrage is aan het geheel. De hiervoor ontworpen opvoedingssystemen zullen in elk geval gericht zijn op het ontwikkelen van groepsbewustzijn, met de bedoeling een fundament te leggen voor de broodnodige juiste verhoudingen in de wereld, terwijl hierbij de persoonlijke integriteit en de eigen verantwoordelijkheid benadrukt blijven. Via het inzicht in de destructieve gevolgen van de heersende dualiteit zal het bewustzijn van de noodzaak tot eenheid groeien om de problemen in de wereld opgelost te krijgen. Want zolang de ene mens de andere blijft exploiteren, probeert uit te buiten, zullen de problemen, zoals die van het milieu, tussen arm en rijk, ontwikkeld en onontwikkeld, blijven bestaan. De problemen rond de klimaatverandering heb ik in dit rijtje niet genoemd, omdat die van een andere orde zijn.
Klimatologische veranderingen, een natuurlijk fenomeen
De klimatologische veranderingen worden slechts voor een deel door de mensheid veroorzaakt, maar zijn onontkoombaar door het feit dat onze planeet, zolang die bestaat, door verschillende fases gaat en vele cycli kent waarin veranderingen plaatsvinden. Denk aan de hitte- en ijstijden die de aarde heeft gekend. Het is een bij moeder natuur behorend fenomeen, dat er voortdurend aanpassingen plaatsvinden waarin zich nieuwe mogelijkheden ontwikkelen. Zelfs zonder de mens gaat de aarde door diverse fases van verandering, waarvan momenteel die van het klimaat zichtbaar gaande is.
Opvoeden en opgevoed worden, een proces van de wieg tot het graf
Maar om in de wereld van chaos het evenwicht terug te brengen, zijn wij als mensheid wel van essentieel belang. En om dit te bereiken, hoort bij de opvoeding ook dat een ieder, naar talent, belangstelling en vermogen, gestimuleerd wordt het innerlijk gekende tot uitdrukking te brengen in de uiterlijke wereld. Kort gezegd: het gaat erom dat we ons mentaal ontwikkelen en de emoties in evenwicht brengen. Hierdoor worden we op de meest directe manier geschikt gemaakt voor dienst aan de samenleving. Opvoeden en opgevoed worden is zodoende een doorgaand proces van de wieg tot het graf. Beginnend bij de jonge kinderen, die ongeveer tot aan het begin van de middelbare schoolleeftijd emotioneel zijn ingesteld, ligt het accent op het ontwikkelen van het gevoelsleven. Van kinderen mogen we niet verwachten dat ze verstandelijk zullen redeneren, zelfs als blijkt dat ze dat wel zouden kunnen. Jonge kinderen zijn er uiterst bij gebaat, juist door hun onbedorven gevoeligheid, te leren schoonheid, kracht en wijsheid aan te voelen, zodat op een sterk opgebouwde basis de mentale ontwikkeling kan starten. Hierdoor worden op den duur de emoties door het verstand in balans gehouden. Ons verstandelijk begrip en ons vermogen tot logisch denken houden dan gelijke tred met de ontwikkeling van onze intuïtie en geestelijke waarneming, wat noodzakelijk is om onze hogere vermogens met werkelijk begrip juist te kunnen interpreteren. Zo groeien we uit tot innerlijk gevoelige, weldenkende mensen, die zich van binnenuit geroepen voelen met kennis en inzicht tot dienst aan de wereld over te gaan.
